Heykel
Borghese Galerisi’ndeki Heykeller, Roma’nın antik geçmişine uzanan yankılarla bezeli; Barok dönemin görkemi ile Neoklasik üslubun zarafetini bir araya getiren zengin bir sanatsal dokuyu gözler önüne serer.
Bu koleksiyona damgasını vuran, Gian Lorenzo Bernini’nin başyapıtlarıdır. Onun “Apollon ve Dafni”si, mitolojik dönüşümü mermerde âdeta durdurur.
Dafni’nin parmakları, izleyicinin gözleri önünde narin yapraklara dönüşür; zamana çivilenen bu an, Bernini’nin olağanüstü ustalığını sergiler.
Sanatçının “Davut” yorumu ise gerilim ve enerjinin bir senfonisidir.
Alışıldık durağan yorumların tersine, Bernini’nin Davut’u ham bir yoğunlukla işlenmiştir. Kahramanın kasları gerilmiş, damarları belirginleşmiş hâlde ölümcül taşı fırlatmaya hazırlanır; taşa insan canlılığını üfleyen Bernini’nin kudretine güçlü bir tanıklıktır.
“Venus Victrix olarak Pauline Bonaparte”, Antonio Canova’nın elinde güç ile cazibenin zarif bir bileşimine dönüşür.
Napolyon’un kız kardeşi Pauline, zafer kazanmış Venüs kılığında tasvir edilir; siyasal kudret ile ilahî güzelliğin ince bir kaynaşmasıdır. Drape kıvrımlarının yumuşak akışından divandaki ince oyumlara dek Canova’nın titiz işçiliği, eseri neoklasik zarafetin örneklerinden biri kılar.
Barok ve Neoklasik başyapıtların yanı sıra Borghese koleksiyonu, antik Roma heykelleri ve antikalarıyla da zengindir. Bu eserler, Borghese ailesinin Roma mirasına duyduğu derin saygının tanıklığını yapar. Dikkate değer örnekler arasında antik lahitler, ince mozaikler ve MÖ 2. yüzyıla tarihlenen Yunan mermeri “Uyuyan Hermafroditos” yer alır.
Sanat tarihçisi Howard Hibbard, Borghese koleksiyonu için “sanatçıların düşüncelerini ve yaratım süreçlerini, keski ile fırçanın taş ve tuvalle verdiği mücadeleyi içtenlikle kavratır” der.
Anlatı, form ve sanatsal evrim arasındaki bu dinamik etkileşim, Borghese Galerisi Koleksiyonu’nun Heykel bölümü’nü sanat tarihinin sayfaları arasından uzanan zamansız bir yolculuğa dönüştürür.
